Stille energie opdoen...

We dachten aan een geleidelijke overgang van China naar Europa maar het tegendeel is waar. Mongolië is zó anders dan China. Het eten is echt 90% Russisch, we eten weer met mes en vork, de toiletten zijn weer normaal, de mensen zijn bescheidener en niet meer luidruchtig en opvallend is ook dat we heel veel O-benen zien. Tsja, in Mongolië wordt je geboren op een paard min of meer. Het dunst bevolkte land ter wereld heeft voor elke persoon ongeveer 13 paarden tot beschikking :)

In Mongolië op 12 mei vieren we ons 5 jarig jubileum als stelletje, het is alweer vijf jaar geleden dat we in Utrecht gezoend hebben :) And still going strong. De wereldreis is een goede test voor de relatie en tot nu toe slagen we met vlag en wimpel. 12 mei is een drukke dag want Angela & Marco zijn al 13 jaar een stelletje en 1 jaar getrouwd (gefeliciteerd lovebirds!) en onze moeders vieren Moederdag zonder ons (we halen de schade binnenkort in!).

Onze reis door niemandsland ging ongeveer zo;
9/5/13 bijna 22 uur na vertrek uit Beijing komen we om 5.23 aan in Sainshand, oost Mongolië en het oosten van de Gobi woestijn. Terwijl iedereen nog op een oor ligt of ligt te snurken (zoals onze coupé-genoten) stappen wij uit. Bij zonsopkomst zijn we de enigen die op het koude perron staan en onze conducteur is ook n beetje in de war. Toch zwaait hij ons vriendelijk gedag als hij de deuren weer sluit. Onze gids is 'maar' tien minuten te laat maar we leren dat dit typisch Mongools klokkijken is :) In de Toyota Landcruiser scheuren we over onverharde wegen met Aggi (eigenaar vt ger kamp) en Batorgil (23jrige gids uit UB) naar ons kamp voor de komende dagen. We gaan kamperen in de woestijn; n typische Mongoolse ger gemaakt van mooi gedecoreerde houten latten en schapenwol. De excursie van vndg gaat naar het Tibet Boeddhistische klooster (waar de Dalai Lama n paar jaar in ballingschap had gezeten) en blijkbaar een heilige plek omdat er in het verleden vijf monniken verlichting hebben bereikt. Van heinde en verre komen pelgrims hier op af en dit 'world energy point' is omringd met 108 stupa's en 108 grotten. Ook wij gaan even op de grond liggen om wat van deze energie te tappen. Verder vind je hier aparte offerplaatsen voor mannen en vrouwen, toepasselijk genoeg zijn de plaatsen voor vrouwen ontworpen als een grote tiet. Onze gids is gelovig dus elke gebedswiel wordt gedraaid en elke offerplaats drie keer omcirkeld. De omgeving is prachtig en we vinden 150 miljoen jaar oud versteend hout en 75 miljoen jaar oude dino botten. Na vijf uur lang sightseeing en woestijnracen is het tijd voor een lunch, warme melk thee en een powernap. Energypoint heeft Roel goed gedaan en hij gaat daarentegen een paar uur basketballen en mensen kijken. Een grote groep gepensioneerde journalisten is vanavond neergestreken en maakt foto's van ons, ze vragen onze namen en dwingen ons een liedje te zingen. In ruil daarvoor zitten we in-de-met-vuur-opgestookte-ger naar hun gezang te luisteren en krijgen we wodka te drinken :)
10/5/13 de nachten zitten hier op vriespunt maar dankzij ons kacheltje hebben we het niet koud gehad vannacht. Het zonnetje warmt alles in de ochtend heel gauw op. Met stevig Oost Europees brood & jam en een korte douche beginnen we de dag. Vandaag gaan we naar de schoonouders van Aggi en zij leven het nomadenbestaan met hun kamelen, geiten en schapen. We kijken even naar hun interactie met de dieren en hoe ze de kleine geitjes scheiden van de grote. Met ons neus in de boter vallen we als er een geitje geboren wordt voor onze ogen. Mama geit likt een paar keer aan het jong en probeert daarna hardhandig ervoor te zorgen dat hij of zij gaat staan. Het hoofdje wordt tussen de hoorns geklemd en de kleine wordt omhoog geworpen, in de hoop dat hiermee de beentjes gestrekt worden?! Zeer indrukwekkend maar we worden geroepen en moeten aan de slag. We gaan geiten- en schapendrijven! Alles moet vanaf hun huis naar een waterbron even verderop en met zijn drieën jagen we het vee op. GE WEL DIG mooi in deze vlakke woestijn! Aggi is trots op ons en haalt emmers water uit de diepe put. De diertjes drinken gretig en gaan daarna weer op zoek naar groene blaadjes aan kleine struiken. Wij gaan lunchen in de familie ger met vleespasteitjes uit de 'frituur' en kamelenmelk, en sluiten onze middag af met een kamelenrit door de Gobi. Wat n prachtige dag!
11/5/13 het is zaterdagochtend en om enkele pelgrims voor te zijn gaan we iets vroeger op pad naar Wish mountain. De wodka-om-te-offeren en een hoofddeksel gaan mee en na een ruige rit dwars door de woestijn kunnen we gaan klimmen. Geen hele zware hike maar de wat stevigere gebouwde Mongoolse mannen en vrouwen steunen en zwoegen. Vele molentjes worden weer gedraaid en dan bij de offerplaats maak je drie rondjes met de klok mee terwijl je hard aan één wens denkt. Als laatste geef je een shotje wodka aan de berg en dan is het afwachten tot de wens uitkomt... Nog een laatste lunch met vet vlees en Mongoolse spijs en dan pakken we de boel weer in. Nog even in het dorp naar de bank, n winkeltje, n viewpoint voor zonsondergang en n hotel om te douchen en dan hebben de avond- en nachttrein naar Ulaanbaatar (UB). Samen met onze gids stappen we in de lokale boemel naar de hoofdstad, en dan ook n letterlijke boemel. De hele nacht door wordt elk half uur een stationnetje aangedaan; al hortend en schokkend komen we tot stilstand en ook weer in beweging. Boehoe :(
12/5/13 om acht uur 's ochtends zijn we in UB en onze favo gids wil nog wat van zijn stad aan ons laten zien. In tegenstelling tot China draait hier niet alles om eten en moeten we ons ontbijt iets uitstellen. Op zondagochtend is echt nog heel veel dicht en dat zijn we niet meer gewend. Desondanks is het een fijne ochtendwandeling over Peace Avenue en gedrieën bezoeken we het Dino museum bij openingstijd. De grote skeletten uit de Gobi zijn hier tentoongesteld en het is n cool museum. Verder stelt de stad niet veel voor dus Roel en ik willen eind vd middag weer doorreizen. Gedrieën gaan we op zoek naar onze bushalte voor het Terelj NP maar ondanks het vragen aan drie verschillende mensen wordt het niet duidelijk. Uit (frustratie en) supervriendelijkheid biedt supergozer Batorgil ons een lift aan van 70 km naar het NP! Wij zijn dolblij en overdonderd door zijn aanbod maar ook al zeggen we vijf keer 'nee' is dat geen antwoord wat hij accepteert. Hij heeft n vrije dag en trekt al de hele dag met ons op, we voelen ons bezwaard. Uiteindelijk nemen we het aanbod aan en dan volgt het afscheid en we stappen in de jeep van Bert. Bye bye Batorgil!!
13/5/13 Bert heeft n eco kamp in een uithoek van het NP en woont hier met zijn Mongoolse vrouw en drie kinderen. Deze man uit Oudekerk ad Amstel leeft simpel maar heel gelukkig. We hebben geen elektriciteit of stromend water maar in onze ger tent hebben we heerlijk geslapen bij het knisperend haardvuurtje. Na de geweldige lamsstoofschotel van gisteren (en reep chocolade om ons jubileum te vieren), staat er een ontbijt voor ons klaar met Bert's eigen gemaakte kaas! Smullen! De kinderen blijken een dagje vrij en we voetballen en basketballen wat met ze. Verder kun je hier niet veel meer doen dan van de stilte genieten en een lange wandeling maken door de vallei. Helaas nog niet uitgestrekt groen maar de sneeuw is pas drie weken geleden gesmolten. We kijken hoe de adelaars overvliegen en gaan in het gras liggen om wolken te kijken. Weer een zalig dagje in Mongolië die wordt afgesloten met twee verrassingen; bloemkool met kaassaus als avondeten en een prachtige heldere sterrenhemel!
14/5/13 voor de tweede keer hebben we weer een avondtrein dus willen we zo lang als mogelijk van de natuur genieten. De zwager van Bert spreekt geen Engels maar heeft wel paarden en dat lijkt ons wel wat voor anderhalf uur lang. Net genoeg voordat de allergische jeuk echt begint in te kicken ;) Paardrijden dus, gelukkig zijn de Mongoolse paarden wat kleiner dus is het bestijgen geen probleem. Kinga en Melanie (Australische toerist) worden op snelle paarden gezet en deze worden vastgehouden door zwager Mongool. Roel en Carl sjokken achter ons drieën aan. Een heerlijk rustig ritje, zonnetje op ons bol en een bijna dodelijke struikelpartij van Roel's paard Blondie. Langs de gedeeltelijke nog bevroren rivier wandelen we terug terwijl de gids er met vijf paarden vandoor galoppeert. In de middag krijgen wij vieren een lift van Bert en krijgen weer een lesje
Mongools klokkijken. 30 minuten wordt 80 minuten maar we zitten prima in het zonnetje voor de ger. Nog even genieten van 20 grdn warmte voordat we de kou van Siberië in gaan. Door deze extra tijd zien we ook nog een kalfje geboren worden en kan Kinga haar haren wassen in een grote teil. In UB halen we onze treintickets op en in de avond nemen we de nachttrein noordwaarts, over de steppe.
15/5/13 om 7h worden we wakker gemaakt door de conductrice voor de aanstaande grenscontrole. Echter om 9h verschijnt pas de eerste douane beambte (weer een gevalletje klokkijken?). Paspoorten leveren we in, we krijgen worst en snacks van onze Mongoolse coupé genoten en na twee uur krijgen we het een en ander gestempeld terug. Inmiddels zijn we ook losgekoppeld van de rest van de trein en alleen onze Mongoolse wagon boemelt een klein stukje verderop naar Rusland. De Russen zijn natuurlijk baas boven baas. Waar de Mongolen er twee uur over doen moeten zij vier uur doen over onze paspoort- en wagoncontrole, inclusief drugshonden en bagagecheck. We verliezen nog één extra uur vanwege de tijdzoneverschillen. Onze trein wordt hier gekoppeld aan een paar Russische coupés en dan kunnen we vertrekken! Woehoe, laatste land (nummer 11) van onze wereldreis kunnen we gaan ontdekken!! Het landschap verandert en we bereiken de oneindige bossen van Siberië met her en der een riviertje of bosmeertje. We stoppen elke tien of vijftien minuten en kunnen mensen kijken. Toch vooral echt veel blanke ronde Russische koppen, oma's met bloemetjesrokken & hoofddoekjes en kinderen met strakke gebreide mutsjes op. Ook hier geen zachte overgang van Mongolië naar Rusland; echt hele duidelijke verschillen en de trein wordt binnen eens flink opgestookt door onze nieuwe conductrice.
16/5/13 het Russische spoor is ons niet te vriend. De nacht ging over een heel hobbelig en bochtig stuk (langs de oever van het Baikalmeer, blijkt later) plus de warmte in de coupé plus de talrijke stops, zucht. We snakken na vijf dagen ongeschorenheid (is dat een woord?) naar een douche en zijn blij onze chauffeur Sergej om 7h s ochtends aan te treffen op het station van Irkutsk. Dit gedeelte van de reis hebben we volledig uit handen gegeven aan een Nederlands reisbureau. Dat is even wennen voor ons en of het een goede keus blijkt lezen jullie in het Rusland verslag over een paar dagen, haha.

Vanwege de Poolse heritage voelt Rusland voor Kinga al een beetje als thuis komen. Op zondag 26 mei om half 8 s avonds zetten we voet op Nederlandse bodem en komen we écht thuis. We kunnen niet wachten op het wijntje dat we op Schiphol gaan drinken met die bitterbal ernaast :) En maandagochtend gaan we na een heerlijke nachtrust in Gouda bij Bakkerij Bart ontbijten; broodje Bart met oude kaas :) :) Wat is Nederland dan toch weer fijn!

Tot heel snel lieve vrienden en familie en wij proberen nog even maximaal te genieten van onze tijd in Rusland, land van de niet-glimlach, haha!

Liefs en xx Roel & Kinga