Toen de 'U' een 'W' werd...

Een viertal blaren, paar blauwe plekken, tientallen schrammetjes, zere heupen maar we hebben het gehaald. We survived the W!

Hieronder het verhaal:
7/1/13 de vlucht over niemandsland geeft ons een eerste beeld op Patagonië. Met 15 mensen per vierkante kilometer in Argentinië doen ze het hier in deze provincie met 1 persoon, 12 schapen en 7 gaunaco's (lokale lama) per 10 vierkante kilometer. Roel heeft verder n deja-vu aan Afrika als hij hoort 'just wait Sir, the bus will come' en met Zuid-Amerikaanse vertraging komen we 's avonds bij ons hosteria aan. Onze Argentijnse Manuel van Fawlty Towers is de briljante receptionist.
8/1/12 Gisteravond (bookingsbureaus zijn gewoon open tot half 9, heerlijk voor avondmensen zoals wij!) nog n paar dingen uitgezocht en geboekt. Morgen naar NP Torres del Paine en vandaag met de lokale bus naar NP Los Glaciares. Hier in t park staat n monster v/n gletsjer; El Perito Moreno. Deze bad boy is 30km lang, 5 km breed en 60 meter hoog én zeer actief. We vroegen ons eerst nog af hoe we hier vijf uurtjes gingen doden (bus gaat 1x per dag) maar het audiovisuele spektakel is fenomenaal. Het gedonder en gekraak is duidelijk hoorbaar als de zon steeds hoger komt te staan. De echo van vallende sneeuwbrokken versterkt alles nog eens extra. Wauw! Tegen 16h moeten we helaas weer weg maar aan de andere kant hebben we nog veel te regelen voordat we gaan hiken morgen.
9/1/13 vijf uur de wekker! Goeiesmorgens daar zijn we weer. Onze overige ballast staat in t opslaghok van t hotel en met onze Gore-Tex Kilimanjaro outfits staan we klaar. Maar waar zijn al die negertjes dit keer?!? Niemand om onze tas te dragen helaas :( De grens met Chili is omslachtig (tassencheck; geen fruit, noten, vlees) maar wel weer n paar mooie stempels erbij! Om 14h s middags staan we pas echt op de hikingtrail en onze tassen met tent/matje/(gehuurde extra warme)slaapzakken en eten voor vijf dagen zijn toch aan de pittig zware kant. Maar we zijn fris en fruitig dus dat regenbuitje in de middag deert ons niet. De wind probeert ons echter dan ook nog eens van de berg te blazen maar ook hier gaan we met ons volle gewicht tegenin. Na 3,5h stijgen mag eindelijk de tas af en t tentje worden opgezet. Omdat t droog is en de ranger niet weet of t morgen sneeuwt of zonnig is klauteren we nog omhoog naar het Mirador. We staan oog in oog met de drie torens / torres. N magisch moment!
10/1/13 pas om 10h worden we wakker (fuck "the sunrise at the Torres is so awesome") maar wel met n strakblauwe lucht. Shit! Wat nu? Toch nóg maar een keer 45 minuten lang je knieën testen en naar het uitzichtpunt. De torres steken nu schitterend af tegen de blauwe lucht en het groene gletsjermeer. Oja, en nu vallen die watervallen ook pas op. Tegen 12h beginnen we pas weer aan onze afdaling met backpack. En die afdaling is warm, gruwelijk (mooi), lang en zwaar. Pas om half 8 bereiken we het volgende kamp. Het is ook nog eens knetterdruk omdat de twee volgende kampen op de route dicht zijn. We moeten dus in de rij om in de keukencamping te mogen koken. Rest Vd avond? Geen commentaar
11/1/13 we wachten tot het gros vd hikers weg is en sluipen het hostel binnen voor warme douche. Heerlijk na 2,5 dag zweten en zwoegen! Daarna is het regengear aan en de tas weer op de rug en lopen maar. De middenpoot Vd 'W' slaan we over (gisteren 10 uur gelopen en dan nu 11 uur om de bewolkte vallei te zien, trekt ons niet) en na slechts vijf uurtjes modderglijden en regen en wind bereiken we kamp nummer drie. Een open veld waar de wind overheen giert! Hoe verzinnen ze het! Met windkracht acht proberen we achter n kleine struik onze tent op te zetten, dat lukt. Dan de volgende uitdaging; de campingkeuken! Deze is mayhem! Druk, chaos, gekakel, warm maar we bemachtigen n zitplek :) Als we weer genoten hebben van tortellini's met ketchup en zijn opgewarmd duiken we onze warme slaapzakken in. Fijn dat we die gehuurd hebben! Helaas zorgt windkracht 8 voor n verschrikkelijke nacht; alsof iemand aan je tent staat te schudden #de-hele-nacht-lang
12/1/13 bij ontbijt zijn we gebroken maar we zien goede vooruitzichten voor vndg en morgen; zonnig en minder wind. Ook kunnen we de tent laten staan en dus met n lunchpakketje en waterfles (onderweg gletsjerwater tappend) op pad. Dit is het moment dat we besluiten tot het gaatje te gaan. We gaan toch weer van de 'U' een 'W' maken. De stramme spieren lopen we los tijdens n prachtige wandeling; een gletsjer viewpoint als eindhalte en schitterende lunchplek. Ijsbergen drijven onder ons in het meer en het zonnetje laat alles stralen. Wauw wat n panorama's. De terugweg valt mee dus dat geeft ons goede moed voor morgen. Bij n mooie zonsondergang rond 22h vallen we daarna als n blok in slaap. De wind laat ons met rust.
13/1/13 #dedagdatwestukgaan. 10,5uur wandeltijd in het vooruitzicht en enkele honderden hoogtemeters. We besluiten er n dagje uit van te maken en voldoende stops in te bouwen. Een goede keus en bovendien lopen we zonder bepakking echt heel veel sneller. Onze voeten en spieren protesteren als de vallei in geslagen wordt. Weer klauteren over rotsen en stijgen maar. Hoe hoger we komen hoe dichterbij de achterzijde Vd drie Torres van dag 1 en 2 (aan onze rechterzijde) en de granieten pieken Vd Paine Grande (aan onze linkerzijde). Weer watervallen en gletsjers in de vallei. Het dondert als er enkele sneeuwlawines naar beneden komen. Spectaculair! Op de top nemen we tijd, schoentjes uit en Snicker erin en even liggen op 'onze rots'. We maken er n dagje uit van zegt Roel en onze lunchpauze duurt n uur. Op de laatste krachten beginnen we aan een 5,5h lange afdaling en als we de tent zien begint Kinga te huilen. We hebben het gehaald, maar zijn helemaal leeg en moe. Enige remedie is om de creditcard te trekken voor n ijskoud biertje in de avondzon en om "uiteten" te gaan in de lokale berghut
14/1/13 uitslapen! We pakken om 10 uur de boot en deze brengt ons naar n punt halverwege de route. Hier kunnen we een waterval Salto Grande bezoeken om even later n bus te pakken naar het beginpunt van de route. Een paar uurtjes te doden voordat om 17h onze tourbus ons oppikt. Terug naar Argentinië en ons hotel met heerlijk bedje. We laten de machtige pieken achter ons en dromen er nog over.
15/1/13 we bunkeren het ontbijt binnen en verder doen we weinig. We chillen vooral in de hotellobby (nog steeds in kerstsferen). Het hotel krijgt vandaag twee grote groepen dus we kunnen niet nog een nacht blijven. Eerst nog n paar uur de gratis wifi van het hotel gebruiken en lunchen in n leuk café vlakbij (niet te ver lopen vandaag ;) ) en eind Vd middag de bus naar het kleine dorpje El Chalten. Ook hier zitten de hotels vol (hoogseizoen of zo) dus we zetten onze vertrouwde tent maar weer eens op. De dag sluiten we af in de lokale bierbrouwerij
16/1/13 Brr wat was het koud vannacht. Onze gehuurde slaapzakken hebben we natuurlijk niet meer dus met thermo ondergoed, muts en sjaal proberen we te slapen. Het is super zonnig momenteel en eind Vd week moet het ook hier bijna 30 graden gaan worden. Huh? In Patagonië? Gelukkig worden dan de nachten ook wat warmer. Verder nog geen plannen...misschien een stukje hiken? We zullen wel zien

En jullie lezen het in het volgende verslag!
Tot schrijvens, muchos besos, Kinga & Raúl (is lokaal makkelijker dan Roel)