Zanzibar, bar en bar genieten! eindelijk

Tsja en dan zijn we weer terug. Vreemd om je tandenborstel niet met flessenwater te bevochtigen, dat er nauwelijks negers op straat zijn en dat alles op tijd gaat. Gelukkig mogen we nog even Malarone blijven doorslikken dus dat blijft nog even hetzelfde. Onze laatste week in Afrika hebben we tropisch en in stijl afgesloten op het mooie eiland Zanzibar.

Zondag 22 maart
De heetste dagen in Arusha net achter de rug en nu een dag van afscheid. Afscheid van onze lodge nummer 17 bij Kigongoni en Sander & Claudia die achterblijven maar vooral afscheid van de groep. Zij vertrekken naar Nederland en dus gaan Roel en ik een hele week alleen in donker Afrika zijn! Spannend maar ook heel fijn om even met zijn tweetjes te zijn na de drukke en intense weken. Om 11h gaan we naar het vliegveld en via onverharde wegen komen we bij een rammelschuur wat een nationale luchthaven moet zijn. We praten 20kg bagage-overgewicht weg en dan is het wachten. Op letterlijk een flipover staan wat vluchtnummers geschreven en helaas heeft onze vlucht wat vertraging en natuurlijk weet niemand wat de nieuwe vertrektijd is. “Just wait sir”. Dan landt onze kleine boeing en net als de vorige passagiers de stoelen hebben verlaten mogen wij al weer aan boord. Dat gaat dan wel vlot!
We landen soepeltjes, slaan 3 mannetjes weg die onze tassen willen dragen en stappen in het hotelbusje van Shooting Star Lodge. Bijna een uur rijden naar de oostkust maar wat een plek! Onze glimlach zal een week lang op ons gezicht zijn geplakt na het zien van de lagune, ons infinity pool, het witte zandstrand, de palmen, en onze lodge met uitzicht op zee. We pakken een koud biertje mee naar het zwembad en blijven in het warme water tot het donker is.

Maandag 23 maart
Happy Birthday! Ik word wakker gemaakt door serpentines die over vliegen en 29 kusjes en ik moet een mooie feestmuts opzetten. Mijn verjaardag begint met een geweldige zonsopkomst, kopje thee op ons eigen lounge-terras en een mooi kado; een ballonvaart terug in Nederland. Geweldig! De eerste smsjes stromen ook binnen en wij stappen in onze badkleding naar het restaurantterras voor ontbijt. Nu valt ons op dat er behalve ons maar 3 andere gasten zijn dus alle faciliteiten zijn bijna privé.
Vandaag voeren we helemaal niets uit, we kiezen een boek uit de bibliotheek en kijken naar de zwaluwen die water komen pikken uit onze pool.
Om 19h staat het verjaardagsdiner gepland op het strand; voetjes in het zand en een zeebriesje tijdens onze seafood BBQ. Voor het eerst in ons leven eten we kreeft en buiken uit bij een kampvuurtje gemaakt door onze masaai bewakers. De chocolade verjaardagstaart wordt ook opgediend door deze springende masaai mannen en met zang en dansen genieten we.

Dinsdag 24 maart
Helemaal niets gedaan! Ons geluier wordt even opgeschrikt door een felgroene slang die uit de palmboom valt. Aangezien we wakker zijn lopen we even het zandstrand op en neer en kletsen met de beachboys die van alles aan je willen slijten.

Woensdag 25 maart
Voor de verandering maar weer een luierdag gehouden. We lopen wat over de zandbanken in de lagune die met eb helemaal droog komt te liggen. In de beachbar hangen we op de loungekussens of op de schommelbanken. Een van de beachboys haalt ons toch over tot enige actie vandaag; voor 15 euro mogen we 2h lang mee op zijn tradtionele dhow zeilboot. Door het groen blauwe water zeilen we weg en kijken hoe ijverig onze schipper het grote zeil bediend en zich balanceert op één van de houten drijvers. Dan mogen we plonzen in het heerlijke water van de Indische oceaan met onze snorkels op. Voor Roel zijn eerste snorkelavontuur en we worden getrakteerd op echte kleine nemo clownvisjes.

Donderdag 26 maart
De wekker gaat (crisis hé da’s lang geleden). Vandaag is het snorkeldag! We worden om 8h opgehaald en via een tussenstop om wetsuits aan te trekken gaan we aan boord van de speedboot. In 50 minuten zijn we bij het rif van Mnemba island en zodra de duikers te water zijn mogen wij met onze onhandige flippers over de rand stappen. We plonzen in een levend aquarium waar het krioelt met de mooiste vissen; van gele trompetvissen, nuon groen/blauwe papegaaivissen, abstracte picassovissen tot picture perfect zwart/wit/gele maanvissen en dolfijnen! Ja echt waar! Onder water zien we een sierlijke dolfijn meters onder ons voorbij zwemmen. Tjezus wat gaaf. Terug op de boot zien we nog meer dolffies en een drietal komt met de brekende golven van onze boot spelen. Echt geweldig. De 2e snorkeltrip is even spectaculair qua kleurenpracht en hand in hand flipperen we boven het mooie koraal. Ik schiet foto’s met de onderwatercamera maar ja die vissies blijven niet echt stil zitten.
Terug bij Shooting Star staat ons een mooie verrassing te wachten. Vanwege een dubbele boeking of onze lieve vriendin Ingrid van b2b safari’s krijgen we de laatste drie nachten de sleutel van een iets ander optrekje; de honeymoon suite! Echt jongens wat een luxe; we voelen ons koning en koningin met onze dubbele voordeur, 3 verdiepingen, privé zwembad, extra kingsize hemelbed en dakterras met wéér een hemelbed EN jacuzzi. Life is really great. De rest van de middag zijn we verknocht aan onze suite en nu willen we echt nooit meer naar Nederland terug.

Vrijdag 27 maart
Toch alweer een wekker omdat we vandaag cultureel gaan doen. We bezoeken de hoofdstad van Zanzibar met het oude wijkje Stonetown. Maar eerst gaan we op avontuur met lokaal transport; de dalla dalla. Vergelijkbaar met een dolmus in Turkije maar dan een iets uitgebouwde Sisi-wagon. We duiken op de smalle bankjes in het laadbakje en iedere 5 minuten stoppen we om nog meer mensen te laten instappen. Roel denkt al vijf keer dat er echt niemand meer bij past en op het toppunt tel ik 30 mensen binnenin en een paar meer op het dak. Ongelofelijk! Maar ja voor 50 minuten vee-transport betalen we dan ook maar 1 euro en 20 cent per persoon.
In de hektiek van de markt en bus terminal worden we gedropt en zijn echt de enige blanke mensen in deze melée. Ok, spullen bijhouden en proberen tegelijkertijd ook te genieten van de omgeving. De stad is echt enorm pauper maar niets haalt het bij de traditionele dhow-boot haven; “dit is echt de grootste griefus bende die ik ooit heb gezien” zegt Roel letterlijk. We bezoeken het nationaal museum in het House of Wonders (een wonderhuis voor de Afrikanen omdat dit het eerste huis was met meerdere verdiepingen, elektriciteit, stromend water én een lift) en een lokaal studentje leidt ons rond. We leren meer over de meltpot van culturen dat Zanzibar is met Europese, Indische, Arabische en Afrikaanse invloeden. Dit zie je duidelijk terug in de hout gegraveerde voordeuren die we ook al dwalend door de steegjes in de stad tegenkomen. In de Freddy Mercury (een geboren Zanzibarees (of zoiets)) bar drinken we een colaatje aan het water en ‘boulevard’ van de stad. We kopen nog souvenirs voor onszelf en de thuisblijvers en hebben groot plezier met onze vrienden tijdens het onderhandelen. Tegen het vallen van de avond zijn we pas thuis; terug gewoon met de taxi ;-)

Zaterdag 28 maart
De laatste echte relaxdag; dus uitslapen en maar eens langs de spa voor een goede rug en nekmassage. Onder op het strand scharrelt de lokale bevolking op het wad rond voor schelpjes, zeewier en krabbetjes. Het zeebriesje blaast de regenwolken weg; die duidelijk het begin van het regenseizoen markeren. De middag is weer vanouds stralend met een brandend zonnetje die loodrecht op ons bolletje staat. Mijn tietjes geven zelfs schaduw bovenop mijn schouders! Raar gezicht hoor. De middag hangen we in ons eigen zwembad en spelen een potje scrabble en bao.

Zondag 29 maart
Vertrekdag :( Nog een laatste keer uitslapen en ontbijten en dan koffers pakken om uit te checken. Nog een laatste wandeling over het strand en nog een allerlaatste inkoop van souvenirtjes met ons laatste geld en dan is rond 14h echt tijd om afscheid te nemen. We schrijven lovende woorden in het guestbook en zullen hier met onvergetelijke herinneringen vertrekken. Op het vliegveld betalen we nu wel voor het bagage-overgewicht en betalen nog 60 dollar check-out-of-tanzania fee. Vreemd met al een visum, maar hakuna matata. Roel beleeft eenmaal door de douane een deja-vú moment als onze vlucht zonder tijdstip op de flip-over staat; “Just wait sir, hakuna matata, the plain will come, just wait”. Enfin, anderhalf uur later zijn we air borne en zien een spectaculaire zonsondergang boven de wolken. En dan spreekt de kapitein; ‘in two minutes you will see mountain Kilimanjaro on your left side’. En inderdaad met onze snuiten tegen het raam zien we de machtige berg boven de wolken verrijzen. Geweldig maar ook onwerkelijk om hierop naar beneden te kijken en dat je daar 18 dagen geleden hebt gestaan. De cirkel van de vakantie is in ieder geval rond.

Maandag 30 maart
Om 9.40 landen we in Dusseldorf en zijn we weer in het Europa waar alles geregeld is maar toch blijft hopelijk de spreuk ‘Hakuna Matata’ nog enige tijd ons motto!

Bedankt voor alle geweldige reacties op de site en veel liefs en groeten, We hebben het zonnetje mee naar Nederland genomen!

Liefs Kinga en Roel